De Huizen van Oranje en Nassau

Ville d'Orange

Het Huis van Oranje

Prinsen (van) d'Orang(j)e

Het ontstaan van de Huizen van Oranje en Nassau, alsmede het moment van samen gaan van beide dynastieën tot het huidige geslacht
van Oranje-Nassau en het vervolg, is een indrukwekkend verhaal. Vele ups en downs passeren de revue en men vraagt zich - soms in verbijstering -
af, hoe dit allemaal zo kon gaan. Alleen daarom is het een pittig verslag dat eeuwen en eeuwen terug gaat om duidelijk te maken waar deze
geslachten vandaan komen. Daarvoor doen we een beroep op de historie, omvattende aloude geschriften, verhalen met een kern van waarheid,
soms fantasievolle geruchten die opgespoord en gelezen worden om daarvan het waarheidsgehalte vast te stellen. Ook hebben we overleveringen
bekeken, want ook daar vinden wij broodnodige informatie over het ontstaan en de geschiedenis van talloze
Adellijke-, Vorstelijke- en Keizerlijke dynastieën.

Je hebt dat nu eenmaal nodig om te kunnen begrijpen wat Adel en aanverwante zaken inhouden. Duizenden en nog eens duizenden pagina's
leesvoer doorworstelend om dat ene feit, dat ene gegeven duidelijk en helder te krijgen opdat het geboekstaafd kan worden als zijnde correct en
juist. We pretenderen niet hier het Evangelie te onderzoeken of te verkondigen en wij zijn ook niet bezig met zuiver wetenschappelijk onderzoek.
Wat wij wel doen is, ons uiterste best om van de grote wirwar aan onzinnig lijkende verhalen, soms compleet gezwets in de ruimte en fantasievolle
sagen, deze zodanig te bewerken dat er een behoorlijk correct en duidelijk verhaal ontstaat dat de lezer -u- misschien zal aanspreken.

Prinsdom d'Orange.

Waar nodig - als we daar over mogen en kunnen beschikken - zullen we een en ander voorzien van tekeningen, schetsen, platen en foto's.
Misschien is het voorgaande wel de hoofdreden waarom sedert eeuwen Nederland, Belgie en Luxemburg worden geregeerd door nazaten
van de geslachten van Oranje en Nassau. Duitsland haakte met de laatste Keizer Wilhem II af. Dankzij de in deze geslachten tot stand
gekomen en in de loop van de eeuwen beter ontwikkelde kwaliteiten, zijn zij - als een van de oudste Adellijke Huizen - bij uitstek geschikt om te
regeren. De samenvoeging van deze familie's tot het huidige geslacht van Oranje-Nassau, heeft duidelijk zijn uitwerking niet gemist.

Iets van de kunde van het geslacht Oranje-Nassau straalt ook op ons af. Maar ook Duitsland heeft bekende en beruchte nazaten van Oranje en
Nassau gekend. Terwijl in ons land het geslacht Oranje-Nassau regeert, was dit in Duitsland het geslacht von Hohenzollern. De overgrootvader
van de huidige erfgenaam Prins Georg Friedrich die aanspraak maakt op de titel Prins van Oranje, was de naar Doorn gevluchtte, daar ook
overleden en begraven Duitse Keizer Wilhem II. Uit deze geslachten worden hier de twee recente en voornaamste
Prinsen van Oranje belicht, waarbij de andere twee ook niet werden vergeten.

Bij Proclamatie van 16 maart 1815 werd de titel Prins van Oranje doorKoning Willem I der Nederlandenbehouden en reeds onmiddellijk
aan zijn oudste zoon gegeven. Tot de grondwetswijziging van 1983 voerde de "oudste zoon des Konings" automatisch die titel. Sedertdien zal de
titel Nederlandse Prins of Prinses die de eerste is in de lijn van opvolging. Op dit moment is Prins Willem-Alexander derhalve: Prins van Oranje,
Prins der Prins(es) van Oranje worden verleend aan de Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, Jonkheer van Amsberg. Hij wordt dus in het
spraakgebruik aangeduid als "De Prins van Oranje". Aan het hof en in alle officiële documenten wordt steeds de titel "Prins van Oranje"
gebruikt. In de 19e eeuw, tot aan het overlijden van de laatste der zonen van Koning Willem III
was het begrip "Prins van Oranje" in Nederland overal gebruikelijk.

Het huidige 'Prinsdom Oranje' en de Nederlanden rond 1815

Bij de troonsbestijging van Koningin Beatrix bleek dat de schrijvende pers de titel niet meer kende en per abuis zelfs over "de Prinsen van Oranje"
schreef wanneer de zonen van Koningin Beatrix werden bedoeld. Het begrip Kroonprins bestaat hier formeel niet en is een insluipsel uit Duitsland.
De oudste zoon of dochter van de Nederlandse Kroonprins(es) van Oranje wordt Erfprins(es) van Oranje genoemd, een naam die dus thans wordt
gedragen doorPrinses Catharina-Amalia, de eerste dochter van Willem-Alexander en Maxima. Zodra haar vader de troon bestijgt, gaat zijn titel
over op lijndochter Catharina-Amalia, die dan Prinses van Oranje wordt. Het gaat bij de aanduiding "erfprins" om een beleefdheid;
de titel "erfprins" komt in de Nederlandse adel en in de Nederlandse wet niet voor.

Vóór de grondwetswijziging van 1983 kwam de titel, als gezegd, alleen toe aan directe erfgenamen in de mannelijke lijn. De vorige drager van de
titel Prins van Oranje uit het Huis van Oranje-Nassau was de in 1884 overleden Kroonprins Alexander, een zoon van Koning Willem III en
Koningin Sophie. Toen Kroonprins Willem-Alexander in 1980 door de troonsbestijging van zijn moeder Prins van Oranje werd, was de titel dus
bijna een eeuw niet gebruikt. De titel "Prins van Oranje" moet niet verward worden met de titel "Prins(es) van Oranje-Nassau". De laatstgenoemde
titel is minder exclusief en geldt voor alle leden van het Nederlandse Koninklijk Huis.

De titel Prins van Oranje slaat op het Vorstendom Orange(Ned: Oranje) in Frankrijk en de titel Prins(es) van Oranje-Nassau op het Vorstendom
Nassau-Oranje in Duitsland. Er zijn meer Prinsen van Oranje geweest in de loop van de tijd. De Franse Koningen hadden nogal eens de neiging
dat soort titels gewoon 'in te pikken'. En ergens was er wel iemand die zij dan konden plezieren met deze titel. Hetgeen geenzins betekende dat de
waarde en het aanzien die uitgaat van de titel Prins van Oranje, minder zou zijn dan andere adellijke titels. Een duidelijk neen is hier op zijn plaats.
Al temeer omdat deze nu titulaire titel - later had men het grondstuk immers niet meer in zijn bezit - wel degelijk zeer waardevol is gebleken in al die
eeuwen dat zij door de leden van de desbetreffende geslachten - met ere - werd en wordt gedragen.

We hebben vier Prinsen van Oranje kunnen traceren en hieronder vindt u ze.

Zijne Majesteit Willem-Alexander, Koning der Nederlanden, Prins van Oranje en Prins van Oranje-Nassau.
Zijne Keizerlijke en Koninklijke Hoogheid George Friedrich Ferdinand von Hohenzollern, Prinz von Pruisen en Prinz von Oraniën (zoals de officiële titel luidt) van het Duitse Huis Von Hohenzollern. Hij is het Hoofd van deze tak van de Hohenzollerns, daar zijn vader voor deze baan door het toenmalige Hoofd niet werd gekozen. Prins George is bestuursvoorzitter van het bedrijf der Hohenzollern's. Hij werd op 10 juni 1976 geboren als enige zoon van Prins Louis Ferdinand van Pruissen en Gravin Donata von Castell-Rüdenhausen.

Prins George is de achter-achter-achterkleinzoon van Keizer Wilhelm II die in Doorn leefde en daar ook overleed. Op 21 januari 2011 trad hij in het huwelijk met Prinses Sophie Johanna Maria van Isenburg (+ 07 maart 1978). Op 20 januari 2013 gaf de echtgenote van de Prins geboorte aan een tweeling, Carl Friedrich Franz Alexander en Louis Ferdinand Christian Albrecht, in Bremen. Carl Friedrich, wordt als de oudste van de twee beschouwd en is dus Kroonprins.
Guy, Markies de Mailly-Neslé, Prince d'Orange (in 1706 toegekend door Koning Lodewijk XIV van Frankrijk) de in Parijs woonachtige nazaat van Louis de Mailly (1689-1764) en zoon van Jean Arnoult Auguste, Markies de Mailly-Neslé die in 2001 overleed in Parijs, uit Frankrijk. Deze Prins/Markies is thans Associé-Gérant (Managing Director) bij Rothschild en Cie Banque te Parijs. Hij is getrouwd met Manuela Frèrejean de Chavagneux. Comte (Graaf) Humbert Alban de Mailly Neslé (16 Maart 1970, zoon van Guy, Marquis de Mailly Neslé, Prince d'Orange een
zijn vrouw) werd in de echt verbonden met Elonore de Bettmann. Uit dat huwelijk werden 3 kinderen geboren. De eerste kinderen van het echtpaar waren een tweeling, Alexia and Laetitia geheten. Deze werden geboren in Parijs op 23 Januari 2000. Edouard (het derde kind)
geboren op 24 december 2002.
Prins Louis Armand II de Bourbon-Conti, Prince d'Orange uit het Huis Bourbon-Conti. Hem verstrekt ook tijdens het bewind van Koning Lodewijk XIV van Frankrijk (1714). De laatste Prins van Conti stierf in 1814 in ballingschap in Barcelona. Het Huis Bourbon-Conti is thans uitgestorven. De Prinsen van Conti waren een zijtak van de familie Bourbon en op hun beurt een jongere linie van de zijlijn der Bourbon Condé.

Deze Prinsen stammen af van Armand, Prins van Conti, broer van Louis II de Bourbon, Prince de Condé oftewel de "grote" Condé. Zij voerden
de titels Altesse (Frans: Hoogheid), Prins van Conti, Prins van La Roche-sur-Yon, Hertog van Mercœur, Markies van Graville, Graaf van de Marche,
Graaf van Pézenas, Graaf van Alais, Graaf van Clermont. De geslachten Bourbon-Condé en Conti zijn Prinsen van den bloede geweest, omdat zij
aftakkingen van de familie waren van vóór de troonsbestijging van de Franse Koning Hendrik IV (1553 - 1610).

Zij hebben nooit geregeerd en zijn in de 19e eeuw uitgestorven. Het interessantste bezit van de familie was het exquise wijngoed in de Bourgogne
dat ook nu nog de naam Romanée-Conti draagt. Over dit domein voerde Prins Louis-François I de Bourbon-Conti een verbitterde strijd met
neef van de Prins, hierover zelf een beslissing heeft genomen in het voordeel van Louis-François.

Willem-Alexander, Koning der Nederlanden
Prins van Oranje-Nassau
Titulair Prins van Oranje

Willem-Alexander, Prins van Oranje-Nassau, Prins der Nederlanden en Prins van Oranje, is de oudste van de drie kinderen van Koningin Beatrix en Prins Claus. Willem-Alexander Claus George Ferdinand werd op 27 april 1967 geboren. Bij zijn geboorte was hij al Prins der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau en Jonkheer van Amsberg. Sinds de inhuldiging van de Koningin op 30 april 1980 heeft hij de titel Prins van Oranje. Deze titel is aan de troonopvolger van de Koning(in) voorbehouden. De Prins is getrouwd met Prinses Máxima. Ze hebben drie dochters, Prinses Catharina-Amalia, Prinses Alexia
en Prinses Ariane.

Zijn vroege jeugd brengt de Prins door op Kasteel Drakensteyn in Lage Vuursche. Prins Willem-Alexander heeft twee broers: Prins Friso (1968) en Prins Constantijn (1969). In 1981 verhuisde het gezin van Kasteel Drakensteyn naar Paleis Huis ten Bosch in Den Haag. Prins Willem-Alexander volgde het lager onderwijs op de Nieuwe Baarnse School te Baarn. De Prins begon zijn middelbare schoolopleiding op het Baarn's Lyceum. Daarna vervolgt hij zijn schoolopleiding aan het Eerste Vrijzinnig Christelijk Lyceum in Den Haag. Hij sloot zijn middelbare schoolopleiding af op het United World College of the Atlantic te Llantwit Major in Wales. Daar behaalde hij in 1985 het diploma Internationaal Baccalaureaat.

Nadat hij zijn dienstplicht had vervuld, schreef de Prins zich in 1987 in bij de Faculteit der Letteren voor de studierichting geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Leiden. De studie verschafte de Prins een brede maatschappelijke ontwikkeling, met vakken als algemene en vaderlandse geschiedenis, economische geschiedenis, staatkunde en staatsrecht, recht van de Europese gemeenschappen, volkenrecht, mensenrechten en economie. In 1993 slaagde Willem-Alexander voor zijn doctoraal examen geschiedenis. Hij eindigde zijn studie met een scriptie over de Nederlandse reactie op het besluit van Frankrijk (onder president De Gaulle) om uit de geïntegreerde commando structuur van de NAVO te treden.

Georg Friedrich Ferdinand von Hohenzollern, Prinz von Preußen en (Oranje) Prinz von Oraniën (Bremen, 10 juni 1976) is het huidige hoofd van de Pruisische tak van het Huis Hohenzollern. George Friedrich is de zoon van Prinz Louis Ferdinand jr. von Hohenzollern en Gravin Donata zu Castell-Rüdenhausen (1950). Kroonprins Wilhelm von Preußen, de zoon van de laatste Duitse Keizer Wilhem II die op het landgoed Huize Doorn zijn laatste dagen sleet als voormalige Empereur van het Duitse Rijk, was zijn overgrootvader. Overigens overleed de Keizer (bet-overgrootvader) te Doorn in Nederland in 1941 en werd met Nazi-eer begraven. Kort na Georg Friedrich's eerste verjaardag, kwam zijn vader (Prinz Louis Ferdinand) bij een legeroefening in Duitsland om het leven.

Zijn zuster Cornelie-Cécile werd een halfjaar daarna geboren. Door de vroege dood van zijn vader werd in de erfopvolging van het Huis een generatie overgeslagen: Georg Friedrich werd door zijn grootvader Prins Louis Ferdinand sr. (1907-1994) tot opvolger benoemd. Hij groeide op in Fischerhude bij Bremen, de woonplaats van zijn ouders, en ging naar het gymnasium in Bremen en Oldenburg, later naar het Glenalmond College bij Aberdeen in Schotland waar hij examen deed. In deze tijd stierf zijn grootvader (25 september 1994), zodat Georg Friedrich het nieuwe familiehoofd werd. .Na twee jaar militaire dienst, ging hij bedrijfswetenschappen studeren in Freiberg (Saksen) en hij liep stage bij diverse softwarebedrijven.

De zes maanden die hij hiervoor in Quito (Ecuador) verbleef waren de basis voor zijn voorliefde voor Zuid-Amerika en de Spaanse taal. Georg Friedrich's persoonlijkheid wordt gekenmerkt door spontaniteit, punctualiteit en plichtsbesef. Zijn hobby's zijn geschiedenis, mountainbike, judo, taekwondo, reizen, jagen en schieten. De herinnering aan de geschiedenis van Pruisen en het bewaren van de traditie zijn zeer belangrijk voor hem. Hij geeft ook veel aandacht aan en tijd in de in 1954 opgerichte Prinzessin Kira von Preußen Stiftung die voor arme kinderen vakanties organiseert op Slot Hohenzollern. Sedert de afschaffing van de Monarchie in Duitsland in 1918, werden de titels onderdeel van de familienaam.

Seine Kaiserliche- und Königliche Hoheit
Titulair Deutsches Kaiser
König von Preußen
Prinz von Preußen, Prinz von Oraniën

Louis Armand II
Prins de Bourbon-Conti,
Prince d'Orange

De titel Prince d'Orange (Oranje) kreeg de Franse Prins Louis Armand II de Bourbon-Conti als hoofd van het zeer bekende Geslacht Bourbon-Conti in 1714 uit handen van Koning Lodewijk XIV als opvolger van Louis, Markies de Mailly. Tevens had deze Prins recht op het vruchtgebruik van het Prinsdom.

Het recht van vruchtgebruik is het recht om gebruik te maken van goederen die aan een ander toebehoren en daarvan de vruchten te genieten. Het recht bestond al in het klassieke Romeinse recht, en had de bedoeling om enerzijds goederen in de familie te houden maar anderzijds derden gedurende een periode de vruchten ervan te laten genieten. Ook tegenwoordig heeft het vruchtgebruik vooral betekenis voor het erfrecht. Het recht van vruchtgebruik is een zakelijk recht, dat wil zeggen een recht dat kan worden gevestigd op een goed (zaak of vermogensrecht).

Over het algemeen wordt een dergelijk recht gevestigd op een onroerende zaak (in Nederland) of een onroerend goed (in België). Degene die het recht van vruchtgebruik heeft wordt vruchtgebruiker genoemd. Degene die eigenaar is van een zaak die belast is met het recht van vruchtgebruik wordt blote eigenaar genoemd. In Nederland wordt een vruchtgebruik op een onroerende zaak (of ander registergoed) gevestigd door de inschrijving van een notariële akte in de openbare registers.

Een speciaal recht van vruchtgebruik is het zakelijk recht van bewoning, dat specifiek geldt voor een
woning. Degene die het recht van bewoning heeft mag een onroerende zaak met zijn gezin bewonen. Het geslacht is nimmer geroepen tot het Koningsschap van Frankrijk of Spanje. Wel waren zij al Prinsen ver voor dat de Franse Koning Hendrik de troon besteeg. Armand heeft een aantal jaren plezier van het Prinsdom gehad en genoot zeer van de opbrengst die aanzienlijk te noemen was. In 1731 kwam daar een einde aan toen deze Prins van Oranje overleed. Daarna verviel het rechtmatig eigendom weer aan de Franse Koning, echter niet de titel.

Guy, Markies de Mailly-Neslé, Prince d'Orange, zo heet de huidige vierde Prins van Oranje uit het illustere gezelschap van rechthebbenden op deze titel. De Markies is de Franse Prins van Oranje en leeft met zijn gezin in Parijs te Frankrijk. De manier waarop de titel in het bezit kwam van zijn bet-betovergrootvader, is merkwaardig te noemen. In 1673 bepaalde de absolute Vorst van Frankrijk, Koning Lodewijk XIV - "L'état, c'est Moi"- (de Staat, dat ben ik!) wijze van regeren, dat het bestuur van het Prinsdom werd gegeven aan de Markies, als zijnde een pretendent die het dichtst bij Prins Willem III der Nederlanden stond. Dit als wraak voor de oorlog die beiden hadden.

De Franse Koningen hadden in die periode nogal sterk de neiging om gewoon een titel die naar hun mening, - u weet wel Après nous le Déluge oftewel Na ons de Zonvloed mentaliteit - aan niemand meer toebehoorde heel vrolijk en gezellig onder een hap eten en een goed glas wijn simpelweg aan iemand te geven die zij wel aardig vonden. Zo ook aan Louis, Markies de Mailly-Neslé. De tegenwoordige Franse Prins van Orange (Oranje is zoals reeds vermeld,Guy, Markies de Mailly-Neslé. Toen de vader van deze Markies overleed werd er - kennelijk met enige trots - in de overlijdensadvertentie van "Jean Arnoult Auguste Marquis de Mailly-Neslé, Prince d'Orange" die titel vermeld en pontificaal verscheen in het dagblad Le Figaro van 14 oktober 2001. In de opvolging van Guy, is inmiddels voorzien.

De Markies kreeg drie nazaten waarvan de eerste een jongen was en dus zijn opvolger in ook de titels. Ondanks de wat onplezierige geschiedenis van de Franse Revolutie en de grote gevolgen voor de Franse Adellijke stand die het teweeg bracht, heeft deze toch nog op sommige gebieden een goed einde gehad. Er zijn nog altijd Ridders, Graven, Baronnen, Markiezen en Hertogen.Het enige vervelende voor de Adel is, dat de titels niet meer worden erkend en in diverse gevallen deze een wezenlijk onderdeel uitmaken van hun naam. Maillyis ook een Franse gemeente met 175 inwoners, groot 5,6 km2, gelegen in het Department Saône et Loire, de Regio Bourgondië, Arrondissement Charolles en het Kanton Semur en Brionnais.

Louis,
Markies de Mailly-Neslé
Prince d'Orange

In ons land ging het een en ander zijn gang, de soevereine titel Prins van Oranje bleef behouden en kwam na het overlijden van René van Châlon
in 1544 in handen van Willem van Oranje en diens nakomelingen. Na de dood van Willem van Oranje erfde zijn zoon Filips Willem de titel.
Nadat deze kinderloos kwam te overlijden (1618) erfde zijn halfbroer Maurits de titel. Maurits stierf in 1625 zonder wettige nakomelingen.
Vervolgens erfde een andere halfbroer, Frederik Hendrik, op zijn beurt de titel. Frederik Hendrik gaf deze titel door aan zijn zoon
Koning Willem II. Die testamenteerde de titel aan zijn beurt aan zijn zoon, Koning-Stadhouder Willem III. Toen deze in 1702 kinderloos
overleed, ontstond over de erfenis een verschil van mening. De Friese stadhouder Johan Willem Friso van Nassau-Dietz (een neef van Willem II
via zijn voorvader Jan van Nassau-Dillenburg die een broer was van Willem van Oranje, de overgrootvader van Willem III en de kleinzoon van
Albertine Agnes van Nassau, een kleindochter van Willem de Zwijger baseerde zijn aanspraken op het testament van de Stadhouder-Koning.

Dat was van Maurits en van René van Châlon. Koning Frederik I van Pruisen (een zoon van Keurvorst Frederik Willem I van Brandenburg
en Louise Henriëtte van Nassau maakte ook aanspraak op de titel Prins van Oranje en de daaraan verbonden goederen. De basis daarvan was
het testament van Frederik Hendrik, de vader van Louise Henriëtte en halfbroer van Prins Maurits. Daarin stond dat als er geen mannelijke
nakomelingen waren, de nakomelingen van Louise Henriëtte zouden erven. Die erfstrijd werd een slepend conflict, mede dankzij de houding van
de executeurs, De Staten. Zij zagen liever, op dat moment een verzwakte Nassau-erfgenaam. Dat conflict werd pas opgelost met het
Traktaat van Partage (1732). De Koning van Pruisen had al bij de Vrede van Utrecht (1713) afstand gedaan van zijn rechten op
het Prinsdom Orange. Nu deden ook de Nassau's afstand, waardoor het geannexeerd werd door de Franse Koning Lodewijk XIV,
die het bij Frankrijk voegde. Zowel de Prins als de Koning behielden zich echter het recht voor op de titel, Prins van Orange (Oranje).

Oranje
Gezin voormalige Prins van Oranje
Koning Willem-Alexander
Koningin Maxima en kinderen

Bij de dood van Prins Willem III van Oranje - die zonder kinderen overleed - ontstond er een geweldige strijd om het eigendom. Frankrijk wilde koste wat het kost het gebied behouden en het Koninkrijk Pruisen deed eveneens een duit in het zakje door het verklaren dat zij ook recht hadden op dat stuk grond en de titel, conform het testament van Prins Frederik Hendrik.

De ruzie liep hoog op en uiteindelijk overwon het gezond verstand en de centen. Bij het verdrag van Utrecht werd er door Koning Frederik I van Pruisen en de Koning der Nederlanden landjeruil gedaan.

De heren kwamen overeen dat het land naar Frankrijk ging, Koning Frederik land daarvoor in ruil kreeg dat toebehoorde aan het Hertogdom Gelre, het land van Kessel en wat heerlijkheden in de buurt. De Pruisische Koningen en Duitse keizer tooiden zich tot 1918 met de titel Prins van Oranje.

Daarna raakte de titel bij het in ballingschap gaan van Keizer Wilhelm II, in de vergetelheid. Deze Keizer vroeg asiel aan in Nederland en kreeg van Koningin Wilhelmina toestemming om in Doorn te gaan wonen waar hij naderhand overleed en begraven werd in een mausoleum.

De titel Prins van Orange (Oranje) bleef in elk geval behouden voor het Nederlands Koninklijk Geslacht van Oranje-Nassau. Zij mochten ook deze titel voeren. Het was wel geen soevereine titel meer maar alla,
daarom werd niet getreurd.

Oranje Zittend, van links:
Prinses Maxima met Prinses Alexia, Koningin Beatrix, Prinses Laurentien met Gravin Eloise.

Achterste rij, van links:
Prins Friso, Prinses Mabel met Gravin Luana, Kroonprins Willem-Alexander met Prinses
Catharina-Amalia, Prins Constantijn en
Graaf Claus Casimir

Belangrijker was dat de Prinsentitel in het geslacht bleef. Daar draaide het allemaal om. Daarom staat Oranje ook voor Nassau terwijl het in
vroegere tijd Nassau-Oranje werd genoemd. Daar de Prinsentitel nu eenmaal hoger op de ladder van het Adeldom stond dan een eenvoudige
Graventitel, was het welhaast logisch dat de benaming werd aangepast aan de toen geldende normen. Dus Oranje-Nassau. Tot op de dag van
vandaag is it zo gebleven en siert slechts een lid van het Koninklijk Huis (het oudste kind) zich met de titel van Prins(es) van Oranje. Op 30
maart 2001 verloofde de Kroonprins de Prins van Oranje) zich met Máxima Zorreguieta. Op 3 juli 2001 aanvaardden Eerste en Tweede Kamer
een door de regering ingediende wet tot het verlenen van toestemming voor het huwelijk.

Op 2 februari 2002 voltrok de burgemeester van Amsterdam, mr. M. J. Cohen, het huwelijk in de Beurs van Berlage te Amsterdam.
De kerkelijke inzegening vond plaats in de Nieuwe Kerk, door dominee C. A. ter Linden.In het voorjaar van 2003 verhuisde het paar naar de
Eikenhorst op landgoed De Horsten inWassenaar. Op 7 december 2003 werd hun eerste kind geboren, Prinses Catharina-Amalia.
Op 26 juni 2005 kwam hun tweede dochter, Prinses Alexia,ter wereld en op 10 april 2007 de derde dochter Prinses Ariane.
Allen werden in het Bronovo Ziekenhuis in Den Haag geboren.

Home